Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για το επίπεδο των μαθητών στη πόλη μας.
Κυριαρχεί συχνά ο άδικος και καθόλα άστοχος χαρακτηρισμός «υποδεέστεροι» για τους ομογενείς μαθητές. Αποδεικνύεται όμως εμπράκτως άτοπη μια τόσο επιφανειακή και βιαστική σύγκριση των παιδιών με μαθητές ίδιας ηλικίας στην Ελλάδα ή στη Γερμανία.
Ως ΟΜΟΓΕΝΗΣ που μεγάλωσε στην ίδια πόλη και πέρασε από τα ίδια θρανία και συμφοίτησε με ομογενείς που σήμερα διακρίνονται επαγγελματικά εξίσου σε Ελλάδα και Γερμανία, η μόνη απάντηση που έχω είναι :
« Μην το δέχεστε »
Ως ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ που αφιέρωσε 35 χρόνια στη διδασκαλία και εκπαίδευση των ελληνοπαίδων του Μονάχου, ποτέ δεν αντιμετώπισα έτσι τους μαθητές μας. Χρειάζεται να έχεις όραμα για τα παιδιά αυτά, να πιστεύεις στις δυνατότητές τους και να ενισχύεις τα προτερήματά τους. Σίγουρα το να ενηλικιώνεται ένα παιδί σε δίγλωσσο περιβάλλον και ανάμεσα σε δύο διαφορετικά κοινωνικά συστήματα, φέρει σαφώς δυσκολίες. Προσφέρει όμως πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα, ειδικά στη σύγχρονη πολυπολιτισμική πραγματικότητα. Εισερχόμαστε σε μια νέα ψηφιακή εποχή ριζικών αλλαγών και καινοτομιών, για παράδειγμα νέες μορφές τηλεργασίας καθιστούν το επάγγελμα ανεξάρτητο από τον τόπο διαμονής. Η μόρφωση και προσωπικότητα του ατόμου αποτελούν τα στοιχεία που θα ορίζουν την μετέπειτα σταδιοδρομία του. Το να έχεις τη δυνατότητα να γαλουχηθείς σε διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα, είναι μεγάλη τύχη, διότι έτσι αποκτάς την ευελιξία να προσαρμόζεσαι με την ίδια ευκολία στην Ελλάδα, στη Γερμανία, είτε οπουδήποτε αλλού επιθυμείς.
Πλεονέκτημα είναι να μην σε διαλέγουν, αλλά να διαλέγεις εσύ το τι προτιμάς να κάνεις στη ζωή σου!
Κώστας Μποζαρδένης
